روزهای روشن خداحافظ
عصر کتانی هایم را پوشیدم تا از سر کوچه ماست بگیرم موقع برگشتن از خیسی باران کتانی ها نفس آخر افتاده بودند با خودم گفتم این، آخرین باری است که…
خاطرات با ربط
پارسال جلسه اول درس سمینار بود و یک استاد زن بریتیش نحوه نوشتن مقاله و تز رو بهمون یاد می داد. برای اینکه بیشتر بفهمیم بهمون یک مقاله تستی داد…
حقیقت ناگفته
سیستر کوچک می گوید توی عکس های مراسم ایرانت شادتر هستی تا مراسم کانادا می گویم که اینجا همه کارها به عهده خودمان بود و معلوم است که مثل عروسی…
نقطه سر خط.
بعد گام آخرش این می شود اینکه برای خودت شمع و عود بگذاری و هی رادیو جوان گوشی بدی و چای سفارشی پدر را با بهار نارنج مادربزرگ مز مزه…
شروعی تازه
سفر نامه را باید تازه تازه نوشت. مثل نانان بربری که سردش از مزه می افتد. سفرنامه ای که یک هفته بعد از سفر نوشته شود از شور و حال…
ما
من از وطن برگشته ام اما وطن از من بر نمی گردد...
فرصت های ناب:
موقعیتی که بشه توش اطرافیان رو واقعن شناخت. فرصت نابی دارم.
خود جوش باش مریم آی
یک روزهایی هم هست که من توی آفیس نشستم و در حین کار کردن روی پروژم هی کشک می خورم و به این فکر می کنم که چرا تا زور…
Moving Forward
بعد هرچی بیشتر جلو می رم می بینم هنوز چقدر راه برای رفتن دارم چقدر جا برای یادگرفتن دارم چقدر جا برای زمین خوردن دارم چقدر درکم از زندگی و…
خیلی هم عصبانی
بعد وقتی می بینم آدمی تحصیل کرده که ادعای روشنفکری و مدرنیته داره از ظاهرش می باره دهنش رو باز می کنه و حرف زندگی مردم رو میاره وسط و…