Montreal

سالها بود در پاسخ به انتقاد, اعتراض , طعنه و یا نصیحت هر بنی بشری از خانواده گرفته تا دوستان و دشمنان, مبنی بر اینکه چرا من مثل خرس میخوابم…

از تفریحات سالم من اینه که سالی , ماهی یک بار- یک جور که عادت نشه به بهانه عیدی, تولدی چیزی زنگ بزنم به مادربزرگه وقتی اصلن انتظار من رو…

مثل این مرده هایی که با اینکه مردن, اما میگن روحشون همش دور و بر خونشون یا کسایی که دوست دارند هست؛ منم این روحم, هنوز توی لنگه استوا دم…

دوستم توی تهران موهاش رو همون رنگی کرده که بعضی دختر قرتی های اینجا. دنیا خیلی کوچیک شده حسن!

تمام وقت به درس استاد خوب گوش دادم چون حوصله ام سر رفته بود از بیکاری توی کلاس.

من بالاخره دارم کم کم جا می افتم: ناتالی بهم می گه یادم رفته بوده گاز رو خاموش کنم. از چشم پزشکی زنگ می زنند که کارت اعتباریت رو جا…

برام عیدی میاد از لنگه استوا من دوباره جون می گیرم. عطر دوستی همه فضای خونه رو می کنه. همه وجود من رو دوباره.

شش عصر به وقت اینجا, دو نصفه شب به وقت اونجا ده شب به وقت اینجا, پنج صبح به وقت اونجا: هیچی کار خاصی نداشتم, فقط خواستم سال نو رو…

یک: شنیده بودم یکی از نشانه های دانشجوی دکترا بودن پرحرفیه* منم که ماهیچه های زبونم از روز ازل فعالترین عضو بدنم بوده و تحت هر شرایطی سر ملت دور…