تو نیستی اما صدای خنده هایت در خاطراتم هست

قوانین طبیعت وقتی عجیب می شود
که جای خالی عموجانی که چند سال اخیر
حتی یک بار هم فرصت هم کلام شدن با او نداشتی
وسط برف های یک دست قطب شمال
آنقدر حس می شود که
می خواهی همراه برفهای یک دست بیرون پنجره
آب شوی
تا یادت برود
پدر دیگر برادر کوچکی ندارد که
با هم خاطرات گذشته را مرور کنند
و بلند بلند بخندند
همان خنده های فامیلی
که صدایش تا هفت کوچه هم می رفت...
بچه ها می گویند
وقتی برگشتم خانه,
پدر را برای اولین بار بعد از رفتنت خندان می دیدند
و کاش خنده هایش را موقع رفتنم
با خودم نمی بردم...
.
جای خالی حضور کمرنگت خوب حس می شود
عموجان.
شب سال نو میلادی
برایت آرامش ابدی آرزو می کنم
روحت همیشه شاد.