به نام ورزش

از اول زمستان به ورزش پناه برده ام،
نه ورزش در حد دویدن و شنا، ورزش جدی و مداوم.
کراس فیت و کنگو جامپین
اونقدر که همه چیز یادم می ره،
بدنم می شه آدرنالین،
خستگی میره لای تمام سلولهای بدنم،
میام خونه دوش می گیرم و با خودم می گم
زندگی خوبه، بالا و پایینش
من باید از همه لحظاتش لذت ببرم
چه الان که توی سرپایینی ام،
چه وقتی جاده صافه، صافه!
همش رو.
حقمه که لذت ببرم!