سیری ندار

خیلی وقت است می خواهم از یک نوع بشر که اسمش را گذاشته ام "سیری ندار" بنویسم. این نوع آدمیزاد که یکی از جدیدترین یافته های من است, همانگونه که از اسمش پیدا است سیری ندارد می فرمایید از چه چیز؟ من می گویم از هر چیزی. اصلا تعداد مهم نیست, مهم این است که زیاد باشد, هر چه زیاد تر بهتر. مثال بزنم؟ چشم مثال هم می زنم. نمونه اش هم آفیسی چینی بنده که دلم رسمن میخواهد سر به تنش نباشد,مثلن شخصیت مربوطه از یک جایی رد می شود که یک چیزی مجانی می دهند. کلاهی, لیوانی, دستکشی, کوفتی, زهرماری. شخصیت از کنارش رد می شود نه یکی, نه دو تا, نه سه تا که هر چقدر که طرف کرمش ( به فتح ک, به فتح ر) باشد می گیرد. همه را انبار می کند و با خودش فکر میکند چقدر زرنگ است. قول می دهم اگر آدمیزاد قابلیت خود بوسی هم داشت حتما خودش را بوسه باران می کرد از این همه زبلی! کافی نیست؟ مثال وطنی بزنم؟چشم می زنم. مثلن بعضی آدمها در شبکه های اجتماعی. طرف دوست دوست فلان فامیلتان هست, آمده شما را توی گوگل پلاس اد کرده, شماهی با خودت فکر کردی قبول کنم, نکنم؟ بعد که قبول کردی, می بینی آدم, از عرب و عجم توی لیستت را اد کرده. با خودت می گویی این آدم این همه آدمی که اصلن نمی شناسد برای چه چیزی لازم دارد؟ بعد یاد نوع "سیری ندار" می افتی. مهم نیست که چند نفر از این آدمهای توی لیست واقعن دوستش هستند یا به کارش می آیند. مهم این هست که هر چه بیشتر بهتر! این مثال را شما بگیر تا جنبه های دیگر زندگی, از دوست و رابطه و مدرک و مادیات و غیره.
اگر از دور و برتان گونه "سیری ندار" سراغ دارید سلام مرا بهش برسانید. بگویید مریم آی سلام مخصوص رساند و گفت"
ای بمیری تو که سیری نداری
به حضرت عباس!"