یادداشت قبلی | صفحه اول | یادداشت بعدی
مثل این مرده هایی که با اینکه مردن,
اما میگن روحشون همش دور و بر خونشون یا کسایی که دوست دارند هست؛
منم این روحم,
هنوز توی لنگه استوا
دم در شرکت
پیش یک مشت همکارهای خل و چل و بانمک
سایه بون زده و
با هیچ زبون خوش و ناخوشی
این طرف نمیاد.
.
همین مونده بود که روحمون هم به آدمیزاد زنده نره!