در باب دوستی های غربت

حقیقت تلخ یا شیرین
این است که در همه این دوازده سال گذشته
هیچ کس جای مپینگ را برایم نگرفت. هیچ دوستی مثل مپینگ حرف دلم را نفهمید
یا اگر فهمید مثل مپینگ با حرفهایش آرامم نکرد.

دوستی های ده سی را دوست ندارم. دوستی های رقابتی نیمه کاره و عجیب و غریب
از بس که همه مان بیزی شده ایم و مجبوریم وقتمان را به کارهایی مهمتر از دوستی اختصاص دهیم
کارهایی مثل پول در آوردن و کار کردن و بچه بزرگ کردن.

دلم مپینگا می خواهد و یک چای سبز و دسر خیارسبز و سیر و سرکه اش!