نقطه سر خط.

بعد گام آخرش این می شود اینکه برای خودت شمع و عود بگذاری و هی رادیو جوان گوشی بدی
و چای سفارشی پدر را با بهار نارنج مادربزرگ مز مزه کنی.
اینجا همان خطی است که احساس می کنی رهایی. رها از دلهره، از برنامه ریزی، از تلاش برای رضایت آدمهایی که دوستشان داری،
از اینجای خط دیگر خودت هستی.
فارغ از هر نظر و عقیده موافق و مخالف
توی این سالها خوب یاد گرفته ای که به جای اینکه وقت و انرژی ات را برای جنگیدن با آدمهایی که موافق راهت نیستند بگذاری
بروی برای خودت شاد باشی،
چایی ات را سر بکشی و اجازه بدهی آدمها با هر نوع خط کشی که خواستند اندازه ات بگیریند
چون خودت چند سالی است که خط کش هایت را دور ریخته ای
و خوب فهمیده ای که دایره زندگی را با خط کش نمی شود اندازه گرفت
چون هر وقت اندازه گرفتی کارما همه چیز را بهم ریخته و می ریزد
.
اینجا همان نقطه رهایی است. رهایی تو از قضاوت آدمها و رهایی آدمها از قضاوت تو.