فرصت های ناب:

هرچی زمان میگذره شناخت آدما از محیط اطرافشون (زمین و زمان) بیشتر میشه چون ثابتند. اما اون چیزی که (به نظر من) برای همیشه ناشناخته خواهد موند خوده آدمه چون آدما همیشه و هر لحظه در حال تغییرن، باید دنبال یه فرصتایی استثنایی باشیم که خودمونو بهتر و بیشترتر بشناسیم که بتونیم با این آدمای دائم در حال تغییر و زمان در گذر راحت تر کنار بیایم و شاید و البته و صد البته کمی اونجوری که فک میکنیم فقط فکر میکنیم درسته و دوست داریم زندگی کنیم. واسه شناخت خودمون هم یه راه ساده ایی هست اونم اینکه به "انتخاب" هامون نگاه کنیم. آره انتخاب!

من منظورم شناخت منفی نبود. من حتی خواستم بگم که سورپرایز شدم از خوبی.
اما حق با شماست. نویسنده کاملن موافق است که شناختهای ما هر چقدر هم کامل باشند ناقصند...

کاش میشد از همه منظر شناخت اطرافیان رو. نه فقط از منظری که باهاشون میییییدونیم که تفاوت داریم. کاش میشد اطرافیان رو تو روزای سخت شناخت نه تو وقایع خاص.
همه اینجا فکر میکنن بر حق هستن. اینجا لیبرالیسم تعطیله و بازار قضاوت به راه. هم برای من خواننده هم برای شما بزرگ نویسنده. از نظر من فرصت ناب فقط میتونه یه اتفاق حادثه یا چیزی تو این مایه ها باشه و به نظر من ملاک قضاوت نباید یه چنین چیزی باشه. عرررز میخوام :)