بهاریه یا زمستان به درک که تمام شدی

یک: شنیده بودم یکی از نشانه های دانشجوی دکترا بودن پرحرفیه* منم که ماهیچه های زبونم از روز ازل فعالترین عضو بدنم بوده و تحت هر شرایطی سر ملت دور و برم رو میخوردم بس که حرف میزدم و ماجرا تعریف میکردم , همیشه با خودم فکر می کردم یا حضرت عباس من اون موقع چقدر قراره حرف بزنم دیگه! اما نمیدونم چرا بر عکس, این مدت حرف زدنم نمیاد دیگه, حتی افاضات وبلاگیم هم آب رفته.
.
دو: دقیقن سه ساعت و نیم هست که به زنگی یک انسان نرمال برگشتم, تمرینم رو که تحویل دادم یک نفس عمیق کشیدم و صدای کودک درونم رو شنیدم که بعد از یک شکنجه ده روزه سرم داد میزد که برو از این آزمایشگاه بیرون تا اون روی من بالا نیومده !منم مثل اسب سرم و انداختم پایین و افسارم رو از والد درون گرفتم و دو دستی تقدیم کودک درون کردم. بعد از سه ساعت حاصل مدیریت کودک درون, با دو دست لباس و شلوار و کلی خوراکی اومدم خونه!
.
سه: چند روز پیش برای ناتالی توضیح دادم که نوروز اولین روز بهار هست و ما یک ماه قبل از نوروز خونه تکونی می کنیم و حتمن باید لباس نو بپوشیم و فیلان و بهمان. امروز اومدم خونه دیدم دکور خونه رو کن فیکون کرده.حقیقتن اون سال نو رو جدی تر از من گرفته!
.
چهار: خیلی وقته دست روزگار باعث شده برنامه ریزیهام از اواسط دی هر ماه شروع بشه تا دی سال بعد. اما اگر بخوام از نوروز سال پیش تا نوروز امسال رو نگاه کنم سال واقعن پرموجی داشتم, جای گله نیست , همین که از پسش بر اومدم خوشحالم.
.
پنج: یاد نوروز پارسال رسمن بخیر.(سلام به همه )
.
شش: بازگشت به خوشبختی یعنی دقیقن همون نوع لیموترش های خوشمزه توی ایران رو بتونی اینجا پیدا کنی و شب سال نویی هی با نمک بخوری!
.
هفت:می دونم برای خیلی ها سال سختی بوده, می دونم جنس سختی آدمها با هم خیلی فرق داره و قابل مقایسه نیست, اما الان بهار اومده, سال نو شده , گذشته هم گذشته,
لطفن به خاطر گل روی بهار هم که شه لبخند بزنید , یک ذره بیشتر, آها خوب شد
حالا
سال نو مبارک
دمب شما سه چارک!

*: با عرض پوزش از انواع دانشجویان دکترا