سخني با خوانندگان:

خوب ببينيد عزيزان من، غنچه هاي نشكفته من(شايد هم شكفته!)من و شما خوب ميدونيم كه تا اين لحظه چندين صد بار هر كدومتون تك تك از طريق هر وسيله ارتباطي ممكن (ايميلي/آفلايني/ مجازي/ حقيقي و...) من رو شديداً مورد انتقاد قرار داديد و سخت از اينكه چرا اينجا كامنت دوني نداره سخره گرفته و من رو زير سوال برديد.و من در كمال بزرگواري!سكوت كردم و هيچ جوابي ندادم.غير از اينه؟
و اگر كمي بيشتر دقت بفرماييد متوجه مي شويد كه توي پست قبلي يك كامنت دوني هست كه بر خلاف ميل باطني ام و فقط به علت درخواست ويزيتورهاي عزيزم باز گذاشتم.و همانطور كه ملاحظه مي فرماييد تعداد نظرات بعد از يك روز كامل پاييزي هم چنان عدد زيباي يك هست و اين نشون ميده كه از اين همه جمعيت كثير بازديد كننده اينجا هيچ كس حرفي براي گفتن نداره و اگرهم كسي داشته حتما قبلا ايميل زده و دق دليش رو سرم خالي كرده و من حق دارم از اين به بعد همين يك نظر خواهيم رو هم نگذارم و شما هم حق نداريد انتقاد كنيد!

با سپاس
مريم آي.