گاهي وقتها عجيب دلم مي خواد برگردم و به طرف مقابلم

بگم:تو هيچي نيستي! هيچي. همه وجودت به اندازه يك سكه

دو ريالي هم نمي ارزه.يك موجود حقير و بدبخت كه

سعي ميكنه با دروغ و ظاهر عقده ها و حقارتهاشو پنهون كنه.

حالم ازت به هم ميخوره....اما وقتي خوب بهش نگاه ميكنم

ميبينم بي ارزش تر و بدبخت تر از اين حرفاست .يك لبخند

مصنوعي ميزنم و ميگم:بله خواهش ميكنم. شما

....... لطف دارين. اين دله كه به دل راه داره