يك چيزي هست كه بهش ميگن «محبت»كه اگر نبود

به نظر من تحمل آدما براي همديگر ممكن نبود..

تنها بهانه رابطه ها همين محبته!.ميگن هر چيزي كه

با ارزش تر باشه با دوامتره.پس محبت بايد خيلي ماندگار باشه.



با يكي دوست ميشي..باهاش صميمي ميشي.

اونقدر صميمي كه انگار گمشده سالهاي تنهاييت همينه.

.يك دوست خوب،باخودت فكر ميكني يعني ميشه يك

روزي بياد كه فراموشش كني !؟

كه ديگه باهاش حرف نزني !؟كه روزي يك بار بهش زنگ نزني!!؟؟

…………

………….

………….

اما

بعد يك مدت خيلي راحت،راحت تر از اونچه كه فكرشو بكني

يك چيز جديدتر(نه بهتر)جاشو تو ذهنت،تو قلبت ميگيره و

به آسوني فراموشش ميكني!جالبه

ارزش اون همه محبت فقط همينه!فقط همين. اين دنيا

هيچ چيزش ارزش دلبستن نداره حتي دوستيهاش!

به راستي ما با خود چه كرده ايم؟