هر موقع توانستی با مردم زندگی کنی اما درباره شان قضاوت نکنی می توانی فکر کنی که بزرگ شده ای. و هر موقع آنقدر بزرگ شدی که توانستی حقیقتهای تلخ…

آدمها بر دو دسته اند: 1. آنهایی که فقط در حد حرف زدن خوبند. 2.کسانی که در حرف زدن هم حتی خوب نیستند.

آدمهای زیادی در زندگی ام پیش بینی کرده بودند که من سرانجام با این زیانم سرم را بر باد خواهم داد. . حس میکنم این پیش بینی در شرف وقوعه!

اگر در تستیمو نیال های اورکات به جای این همه تعریف , کمی از همدیگر انتقاد می کردیم, تا الان حتما همه مان آدم شده بودیم.

چيزي كه حال من رو ازش به هم مي زنه اون چشمهاي تنگ و بادومي و قد ِكوتاه و فك ِدراز و اخلاقِ مثل سگِ عجيب غريش نيست, . چيزي…

موقعي من به مضرات چاي پي بردم و به مخالفان چاي پيوستم كه چاي ايراني ام در غربت تمام شد و هيچ زماني براي خريدش نداشتم.

که می با دیگری خورده‌ست و با ما سر گران دارد بی‌پدر!