نمی دونه
که من عادت ندارم پشت سرم رو نگاه کنم,
که آدمها وقتی ازم دور میشن چه زود از یادم میرند,
که حافظه ام خیلی وقته دیگه نمیتونه خاطرات رو ذخیره کنه.
.
نمی دونه
که عمر دلتنگی هام چقدر کوتاهه,
که فاصله برای من یعنی فراموشی,
که حرفام از روی دلتنگی نیست,
بلکه یک حقیقت تلخه که به زودی باید باهاش کنار بیاد…