از یک زمانی به بعد
“باشه, باشه”
خیلی ساده,
جای متقاعد کردن وهزار و یک توضیح و دلیل آوردن
در جواب به “نصیحت” بقیه
رو می گیره.
اون زمان یعنی آخر خط.
یعنی از این لحظه
همه این حرفها
مثل یک خط راست از گوش سمت راست وارد می شود
و از گوش سمت چپ خارج می شود.
یعنی
من خسته شدم بس که شنیدم
خودت خسته نشدی بسکه تکرار کردی و
هیچ نتیجه ندیدی؟
یعنی
به زبان بی زبانی:
ولمون کن
به حضرت عباس!
باشه,باشه
در پاسخ ولمون کن :
باشه ، باشه!
Maryam jaan, man alan commentet ro didam…emailam ro ham gozashtam barat…koli mercccc….