از وقتی خواندن
“زندگی جنگ و دیگر هیچ” اوریانا فالاچی
را شروع کرده ام
دیگر شبها آسوده خاطر به خواب میروم
و از اینکه در سال 1967 و در ویتنام نیستم
روزی هزار بار از گاد تشکر می کنم!