از دو دسته آدمها ( در فیلد آموزش) حالم به هم میخوره
یکی اونهایی که وقتی ازشون یک سوالی میپرسی, اونقدر قضیه رو مشکل جلوه میدهند و گیجت میکنند که حس میکنی باید این روش رو کنار بگذاری و از پسش بر نمیای
دو, اونهایی که در تعریف از کارهاشون اغراق درونی (احساس اتم شکافتن) دارند!
این جور که معلومه شما از خیلی ها حالتون به هم میخوره واسه همین دست به یک ابتکار جالب زدید و فیلد بندی کردید.
همساده به جان مادرم نفهمیدم منظورتون رو از این طبقه بندی آخه جفتش به نظرم یکیه یه جورایی!!!!
من همیشه اولش احساس اتم شکافتن دارم.بعدش می بینم هندونه هم نشکافتم!
ماریان خیلی دوست دارم. خودت باور نمی کنی وقتی شب عروسیم صداتو شنیدم چقدر هم خوشحال شدم و هم بغض کردم. به خاطر روزهای پر خاطره ای که با هم داشتیم. امیدوارم بازهم داشته باشیم مریم. هرچند بعید می دونم. دکترا تو که گرفتی خودتو واسه من نگیریها!!! :دی
بابا من می گم اصلا چرا آدم باید با این جور آدمها سر و کله بزنه که همچین پستی رو اینجا بذاره!! 😀
سلام مریم عزیز…خوبی؟…منم عاشق آهنگای فرانک سیناترا هستم و البته تعدادیش و دارم…وقتی این آهنگ رو گوش دادم دلم لرزید آخه نوارش و دارم اما سی دی نداشتم از این آهنگ…کلی اشک ریختم و یاد خاطره هایی که…………..بگذریم…خواستم اول ازت تشکر کنم بعدشم ازت خواهش کنم اگه بازم آهنگایی از فرانگ سیناترا و دهه ی 70 داری با هم شریک بشیم…منم تعدادی آهنگای قدیمی دارم اما برای فرانک سیناترا می میرم واقعا….ممنون می شم اگه از خواسته ام نگذری…مرسی عزیز…راستی اگه اینجا کامنت گذاشتم برای این بود که کامنت دونی برای بقیه ی پست های جدیدت باز نمی شد…بازم مرسی…منتظرم