Month: November 2004

گلنسا جونم کارا بهتر می شه...

چــه اشتباهي مي كنه حــرفام رو بـــاور مي كنه ...

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق زهر بی سر و پایی نکنیم

ابزارمی نه هدفم؛ ابزارم بمان.

نمی گید نکنه من مُردم که نمیام اینجا بنویسم!؟ ها؟

نه دگر شوق دویدن نه به جان تاب رسیدن نَرسیدن به امیدی نه امیدی به رسیدن/

عجب دنیای بی پدر مادریه عجب!

ما ز ياران چشم ياری داشتيم خود غلط بود آنچه مي پنداشتيم

سوابق گذشته من از زندگی در کره خاکي نشان ميدهد که من يک موجود زبان نفهمِ خودسرٍ بی مغز هستم که تا سرم به سنگ نخورد آدم نميشوم!

من اصلا ًو ابداً آدم بدذات و نانجيبي نيستم ميتونم بگم تا حالا آزارم به مورچه هم نرسيده که البته خيلي اغراقه! اما اون خانومه خيلي داشت پاهاش رو ميگذاشت…